അമ്മയുടെ സ്നേഹം.

അമ്മക്കു സ്നേഹം ഒരു വിങ്ങലാണു. കാലമെത്താതെ കൊഴിഞ്ഞു വീണുപോയ കുഞ്ഞിനു കൊടുക്കാനാവാത്ത മുലപ്പാലു പോലെ അതു നെഞ്ചിലിരുന്നു നീറി .

മക്കള്‍ അരികിലുണ്ടായിരുന്നപ്പോള്‍ , അമ്മ അച്ഛന്‍ വര്‍ഷം തോറും വരുമ്പോള്‍ കൊണ്ടുവന്നു കൊടുത്തിരുന്ന വര്‍ണ്ണ സാരികള്‍ക്കിടയില്‍ , ഉണങ്ങിയ കൈതപ്പൂക്കളോടൊപ്പം , പെട്ടിയില്‍ അതു ഒളീപ്പിച്ചു വെച്ചു. വലിയ കൂട്ടു കുടുംബത്തില്‍ സ്നേഹപ്രകടനം ഒരു അനാവശ്യമായ പൊങ്ങച്ചമായിരുന്നു.

സാഹസത്തേയും ജീവിതത്തേയും ഒരേ പോലെ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന അച്ഛന്‍ പിന്നെ മഞ്ഞുമലകള്‍കിടയില്‍ എവിടെയോ വീണുപോയി. ആലുവാപ്പുഴയില്‍ അച്ഛന്റെ ചിതാഭസ്മം ഒഴുക്കിയ ശേഷം വന്ന അമ്മ ആ പെട്ടി തുറന്നതേയില്ല.

..........

ഇപ്പോള്‍ മക്കളെല്ലാം അകലെ ഓരോരോ നഗരങ്ങളില്‍ കൂടു കൂട്ടി. ഓര്‍മമകള്‍ വഴിയമ്പലമാക്കി മാറ്റിയ വലിയ വിട്ടില്‍ ഇപ്പോള്‍ അമ്മ മാത്രം , തനിച്ചു.

കര്‍ട്ടനിടയിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങുന്ന ഉച്ച വെയിലില്‍ തറയില്‍ വേറും നിലത്ത് കിടന്നു മയങ്ങുകയായിരുന്നു അവര്‍.

ഇടവപ്പാതി പെയ്തൊഴിഞ്ഞ ഇടവേളകളിലെപ്പോഴൊ പിന്നെ അമ്മയുടെ സ്നേഹം,തുള്ളീയായി , ചെറിയ തോടായി ഒഴുകി അപ്പുറത്തെ തൊടിയിലേക്കു പോയി...

ഇപ്പോള്‍ സുകൃതത്തിലെ # പൂക്കള്‍ക്കും കുട്ടികള്‍ക്കും അമ്മയുടെ പെട്ടിയിലെ ഉണങ്ങിയ കൈതപ്പൂവിന്റെയും തുളസിയില ഇട്ടു കാച്ചിയ വെളിച്ചെണ്ണയുടെയും മണം.

.....................

സുകൃതം : അയല്‍‌പക്കത്ത് പുതുതായി തുടങ്ങിയ കുട്ടികള്‍ക്കുള്ള ശരണാലയം.