ജയകൃഷ്നണ്ടെ ജീവിത വ്യഥകള്‍..

ഭാര്യയെയും മക്കളേയും യാത്രയാക്കാന്‍ വേണ്ടി ജയകൃഷ്ണന്‍ എയര്‍ പോര്‍ട്ടില്‍ നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു.

ഉള്ളില്‍ യാത്രക്കാര്‍ക്കും അവരെ യാത്രയയക്കാന്‍ വന്നവര്‍ക്കും ഇടയിലുള്ള പ്ലാസ്റ്റിക് വേലിയുടെ ഇപ്പുറത്ത് നിന്നു അയാള്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ ഒന്നാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്ന ചെറിയ മകന്‍ തുളുമ്പി വരുന്ന വിഷമം അടക്കാന്‍ നന്നെ പാടു പെടുന്നതു കണ്ടു. മുഖം തരാതെ അകലേക്കു നോക്കി നിന്നു.ഞാന്‍ വലുതല്ലെ , എന്ന ഭാവത്തില്‍ മൂത്ത ആള്‍.

താല്‍കാലികമായ ഒരു വിരഹം എന്നെല്ലാം പറഞ്ഞ്‌ സ്വയം സമാധാനിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു എങ്കിലും.മനസ്സിന്റെ കിളിവാതിലുകല്‍ തുറന്നിടുമ്പോള്‍ നൊമ്പരത്തിന്റെ തണുത്ത കാറ്റടിക്കുന്നത്‌ തടയാന്‍ അയള്‍ക്കു കഴിഞീല്ല.
തട്ടും തടവും കൂടാതെ സ്വഛ്ചമായി ജീവിതം ഒഴുകിയാല്‍ സ്നേഹം ഉള്ളില്‍ ഉറഞ്ഞു പോകും എന്നു കരുതിയാണു ഇങ്ങനെ ഇടക്ക്‌ ഒരു വേര്‍പാടു സ്വയം വരുത്തി വെച്ചത്.

* * * *

പക്ഷെ ഈ വേര്‍പാ‍ടിനേക്കാളും കൂടുതലായി അയാളെ അലട്ടിയിരുന്നത് മറ്റൊരു കാര്യമായിരുന്നു.
നിര്‍ദോഷമായഫലിതം പോലെ തുടങിയ ഒന്ന്.

ദൂരെ ജോലി സ്ഥലത്ത്‌ നിന്ന്‌ വണ്ടിയോടിച്ചു വരുമ്പോള്‍ മിക്കവാറും തിരക്കില്‍ പെട്ട്‌ വൈകിയാവും വരിക, എന്നും താമസിക്കുന്നതിന് ഒരേ കാരണം തന്നെ പറഞ്ഞു മടുത്തു.
ഒരു ദിവസം ജോലി കഴിഞു എത്തിയപ്പോള്‍.പതിവുപോലെ ചോദ്യം.
“എന്താ ഇത്ര വൈകിയത് ? 6.30 വരെ അല്ലെ ചേട്ടന് ‍ജോലി ?.

“അതെ പക്ഷെ ഞാന്‍.. വേറെ വീട്ടില്‍ കയറി.

ഏ !

"ഞാന്‍ നിന്നോടു പറഞിട്ടില്ല,എനിക്കു വേറെ ഒരു ഭാര്യയുണ്ടു. അവളുടെ അടുത്ത് കയറി "
അയാള്‍ പുറത്ത് വന്ന ചിരി ഉള്ളിലൊതുക്കി സാധാരണ മട്ടില്‍ പറഞു.
അഴിച്ചു വെച്ച ഷൂസ് എടുത്ത് റാക്കില്‍ വക്കുന്നതിന് ഇടക്കു അവള്‍ അത് മുഴുവന്‍ കേട്ടില്ല.

“എന്താ പറഞത് ?.കേട്ടില്ലെ ? “
“അതു തന്നെ വേറെ ഒരു ഭാര്യ“
......ങ്ഹും......
നീ ആദ്യത്തെ പ്രസവത്തിനു നാട്ടില്‍ പോയില്ലെ ? അന്ന് തുടങിയതാണു.

കുറച്ചു നേരത്തെ മൌനത്തിനു ശേഷം തിരിച്ചു വന്നു ചായ കൊടുക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ കാണാന്‍ എങിനെ ? നല്ല ഭംഗീണ്ടോ ? “

“ നിന്റെ അത്ര ഇല്ല - എന്നാലും നല്ല മുടിയൊക്കെയുണ്ടു.“
അന്നത്തെ സംഭവം അതൊടെ കഴിഞു.പിന്നെ ഒരു ദിവസം രാത്രിയുടെ സ്വകാര്യതയില്‍‍ അവള്‍ പെട്ടെന്നു അയാളോടു ചോദിച്ചു.

“ അവള്‍ക്കു എന്തു കുട്ടികളാണ് ?“

അയാള്‍ക്കു പെട്ടെന്നു ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല.
അവള്‍ വീണ്ടും പറഞു.
“ അവളേ,നിങളുടേയ് , വരുന്ന വഴിയിലുള്ള “

ജയകൃഷ്ണനു പെട്ടെന്നു ചിരി വന്നെങ്ക്കിലും അതടക്കി , അവളുടെ മുഖം ജനലിലൂടെ അരിച്ചു വരുന്ന വെളിച്ചത്തിലൂടെ കണ്ടപ്പൊള്‍.

അയാളുടെ മരുപടിക്കു കാക്കാതെ അവള്‍ തന്നെ പറഞു.
“ രണ്ടു പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ആണു അല്ലെ ?”

പെണ്‍കുട്ടികളുണ്ടാവാന്‍ ഒരു പാടു കൊതിച്ചിരുന്നു അവര്‍ രണ്ടു പേരും.ഹൃദയത്തില്‍ , ദൈവങളുടെ വികൃതി പോലെ അനാവശ്യമായ , ഒരു കുഞ്ഞു സുഷിരമുള്ള അയാളുടെ ഭാര്യ - സ്നേഹപൂര്‍വ്വം നന എന്നു വിളിക്കുന്ന നയനയ്ക്ക് - ഇനി ഒരു ഗര്‍ഭധാരണം അസാദ്ധ്യമായിരുന്നു.

അതു കൊണ്ടാവും സങ്കല്‍പ ലോകത്തെ വീട്ടില്‍ രണ്ടു പെണ്‍കുട്ടികളെന്നു അവള്‍ തീരുമാനിച്ചപ്പോള്‍ അയാള്‍ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.രണ്ടു മക്കളുടേയും ഇടക്കു പത്ത്തു വയസ്സിന്റെ അന്തരമുള്ളതു കൊണ്ട് അവരുടെ വയസ്സും നിശ്ചയിക്കാന്‍ എളുപ്പമായിരുന്നു.ആറും എട്ടും.

പിന്നെ എപ്പൊഴൊ അതു തമാശയുടെ അതിര്‍ത്തി കഴിഞ് , പാതി ബോധാവസ്ഥ്തയില്‍ കാണുന്ന ഒരു സ്വപ്നം പോലെ, അയാളുടെ നിയന്ത്രണ പരിധിക്കുമപ്പുറം മറ്റൊരു തലത്തിലേക്കു ഉയരുന്നതു നോക്കി നില്‍ക്കെണ്ടി വന്നു.

ജോലി കഴിഞു വരുമ്പോളുള്ള സംഭാഷണം പലപ്പോഴും അവര്‍ക്കു ചുറ്റും കറങാന്‍ തുടങി.കുട്ടികളുടെ വിശേഷങളും മറ്റും അവള്‍ പതിവായി ചോദിക്കാന്‍ തുടങിയപ്പൊള്‍ സ്വസ്ഥമായ സായാഹ്നങള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടു തുടങിയതു പോലെ തോന്നി ജയ കൃഷ്ണനു.

പെട്ടെന്നെന്തോ അനൌണ്‍സ്മെന്റ് കേട്ടു അയാളുടെ ചിന്ത മുറിഞു.

നയനയുടെ നേര്‍ക്കു പോയ നോട്ടം തിരിച്ചു ചെന്നെത്തിയതു അയാളുടെ കയ്യിലെ കല്യാണ മോതിരത്തിലാണ്‌. കുറെ നാളു മുന്‍പ്‌ പാകമാകാത്തത്‌ കൊണ്ട്‌ ഊരി വച്ചതായിരുന്നു അത്.വീട്ടില്‍ നിന്നും ഇറങുന്നതിനു മുന്‍പു അകത്തെ മുറിയിലേക്കു വിളിച്ചു അവള്‍ അത് എടുത്തു്‌ അയാളുടെ വിരലില്‍ ചാര്‍ത്തി കൊടുത്തു.
“ കുറുമ്പ്‌ കാണിക്കില്ലെന്ന്‌ അറിയാം എന്നാലും ഇത്‌ കയ്യില്‍ കിടക്കട്ടെ “

എന്ന അര്‍ത്ഥത്തിലുള്ള ഒരു നോട്ടവുമായി
പക്ഷെ വായില്‍ നിന്നും പുറത്തു വന്നതു മറ്റൊന്നാണു.
“ അവളുടെ അടുത്ത് പോകുമ്പോള്‍ ഊരി വെച്ചോളു ,ട്ടോ .കുഴപ്പമില്ല.”

തമാശയുടെ ഒരു ലാഞ്ജനക്കു വേണ്ടി , അവള്‍ സാധാരണ ചിരിക്കുമ്പോഴേക്കും ചിരി തുടങുന്ന , അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ പരതിയെങ്കിലും അയാള്‍ക്കു ഒന്നും കണ്ടെടുക്കാനായില്ല.

* * * * *

അവള്‍ തിരിച്ചു വരുമ്പോഴെക്കും എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണം അയാള്‍ മനസ്സില്‍ കണക്കു കൂട്ടി.ടീവിയിലെ സീരിയല്‍ കഥകളീല്‍‍ കാണുന്ന പോലെ ഈ കഥാപാത്രങളെ കൊന്നു കളഞാലോ എന്നു പലവട്ടം കരുതിയതാണു.

മാനസിക വിഷമം വരുത്തുന്ന വിഷയങള്‍ പറഞാല്‍ ഉണ്ടാകുന്ന വിപത്തുകള്‍ ഡോക്ടര്‍ ഒരു ദിവസം അവള്‍ അടുത്തില്ലാത്തപ്പോള്‍ പടമൊക്കെ വരച്ചു കാണിച്ചു തന്നിരുന്നു.കാറിന്റെ എഞ്ജ്ജിന്‍ ഉദാഹരണമായി പറയുകയും ചെയ്തു .ഡോക്ടര്‍ ഉദ്ദെശിക്കുന്നതു പ്രശ്നങള്‍ ഉണ്ടാവുമ്പോള്‍ നല്ല വേഗത്തില്‍ തുടര്‍ച്ചയായി മിടിക്കുന്ന അവളുടെ ഹൃദയത്തെ ആണെന്നു അറിയാവുന്ന ജയകൃഷ്ണന്‍ മൌനം പാലിച്ചതേയുള്ളു

ചെറിയ ഒരു ശസ്ത്രക്രിയ കൊണ്ടു മാറ്റാവുന്നതേ ഉള്ളു എന്നും അന്നു ഡോക്ടര്‍ പറഞിരുന്നു.പക്ഷെ ഒരു കുഞു ആസ്പിരിന്‍ ഗുളിക കഴിക്കുമ്പോള്‍ തൊണ്ടയില്‍ തടഞാലോ എന്നു പേടിച്ചു,അതു പൊട്ടിച്ചു രണ്ടു മുന്നു പ്രാവശ്യം ആയി കഴിക്കുന്ന ആളോടു ഓപ്പറേഷനെ കുറിച്ചു സംസാരിക്കാന്‍ അയാള്‍ക്കു മനസ്സു വന്നില്ല .

പിന്നെയുള്ള ഒരു വഴി ഒരു നല്ല മനോ രോഗ വിദ്ഗ്ധന്റെ അടുത്ത് പോകലാണു.പക്ഷെ ജയകൃഷ്ണനു ആരെയും വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല.ഡോകടര്‍ ‘ അവള്‍ക്കല്ല തനിക്കാണു അസുഖം ‘ എന്നു പറഞാലോ എന്നാണു അയാള്‍ക്കു പേടി.ഇതെല്ലാം, തന്റെ സൃഷ്ടിയായിരുന്നല്ലൊ.

* * * * * *

അകലെ ഒട്ടകങളുടെയും ഈന്തപ്പനകളുടെയും പടം വരച്ച ചില്ലിനപ്പുറത്തേക്കു അവളും കുട്ടികളും അകന്നു പോകുന്നതു നോക്കി അയാള്‍ നിന്നു.

പിന്നെ തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക്.കുട്ടികള്‍ ഉടുത്തു മാറി വലിച്ചെറിഞ വസ്ത്രങള്‍ പോലെ ഓര്‍മകള്‍‍ അവിടവിടെ ചിതറി കിടക്കുന്ന വീട്ടില്‍ ഇനി രണ്ടു മാസം.ഇന്നു രാത്രി ഉറങി എണീക്കൂമ്പോള്‍ രണ്ടു മാസം കഴിഞുള്ള ആ ദിവസം ആകണെ എന്നു അയാള്‍ വെറുതെ ആശിച്ചു.

..........................